Halloween deel V

Voorlopig het laatste deel van de Halloween cyclus. De "trick or treat" avond zelf.

De huizen zijn versierd en de kinderen (nou ja kinderen) gaan in groepjes verkleed de deuren langs om snoep in te zamelen.

Freke moest de hort op om met Harm rond te gaan. Onze held Jelle ging met een groepje 8-graders, 6-graders bang maken en Gijs ging verkleed als kruisridder zelf snoepjes halen. Maar over hun avonturen later meer.

Wij hadden ons huis versierd met spinnenwebben, geraamtes, pompoenen en vanaf half zeven was de "markt" open. En ik was dus alleen thuis met al die spoken en geesten aan de deur.

Kwamen de lakens van Oakwood ook nog van pas

Klokslag 18:00 nog even de laatste dingen nog even klaarmaken. Stonden de eerste "trick or treaters" aan de deur. Prinses Anne en Piraat Bram, de kinderen van mijn collega. Dit was voor hen de generale repetitie. Pa en ma stonden om de hoek mee te kijken hoe ze het er van af brachten. Nou, die kinderen leren snel, die komen er wel. Ik hoop dat ze een karretje bij zich hebben.

In totaal ging de bel 47 keer. Meer dan honderd kinderen kwamen langs. Wij zijn door ons snoep heen. Dus Harm moet zijn snoep inleveren, want zijn ouders "zijn uit van snoep", zoals hij dat uit het Engels vertaald.

De avonturen van de rest
Jelle had zijn pak geruild. Popeye was niet eng genoeg voor de 6 graders, dus moest Freke als de spinazie vreter:

Scores:

Harm:  7,5 lb snoep (3.5 kg)

Jelle:       0 kg. Schijnbaar wordt bang maken niet beloond.

Gijs:     2.2 kg

Het schijnt dat er een tandarts in de buurt is, die alle snoep verdubbeld.

Halloween deel IV Party

Harm had de afgelopen weken regelmatig een dagje met William en Alma doorgebracht en daar werd heel geheimzinnig over gedaan  hier thuis. Zaterdag kwam de "aap uit de mouw". Hij had samen met hen een Halloween feest voorbereid voor alle Cymer-ASML collega's met een gezinnen. In totaal bijna 30 mensen!

Ze hadden hun hele huis omgetoverd in een spookhuis:

Harm, de smiecht!

Alle collega's en kinderen kwamen in Halloween stijl verkleed. Ik vraag me af wat de buren dachten.

Geheel volgens het thema, waren er een paar spelletjes: Je kreeg een plastic pompoentje aan een touwtje om je hals. Je mocht geen Halloween zeggen, anders was je je pompoen kwijt. Nou dat ging heel snel en aan het einde van de avond gingen Emma en Anne gebukt onder een zware last van pompoenen om hun nek naar huis.
Verder moest je raden wat er op je rug was geschreven. Daarvoor mocht je aan iedereen een vraag stellen die met Ja of Nee mocht worden beantwoord. "Vleermuis", kom daar maar op, of  "grafzerk".

Het rondgeef kado met meerdere lagen was ook populair. Telkens als de muziek stopte, mocht degene die het vast had een laag eraf halen en het kadootje dat daar tussenzat uitpakken. Potloodjes, zeemeerminnen, theezakjes. Genoeg voor meer dan 30 rondjes.

Alma en William hadden ook voor het eten gezorgd. En de desserts van Alma zijn erg populair bij Gijs, Jelle en Harm. Volgens Harm eten ze zelfs elke dag Pavlova en Tiramisu anders komt William niet op tijd thuis van zijn werk.

We hebben in ieder geval een hele leuke avond gehad.

Volg de blog en van de collega bloggers.

Halloween deel III Pompoen workshop

Een paar weken geleden hadden wij pompoenen gekocht. Vandaag was het de grote dag, ze moesten bewerkt worden.
Messen, lepels en zelfs een elektrische pompoensnijder kwamen er aan te pas.

Air-Space museum

Zondag 23 oktober ben ik samen met Gijs, Jelle en Harm naar het San Diego Air-Space museum geweest. Dit museum ligt in het Balboa park. Zie bericht in deze blog ergens in augustus.

We vonden het indrukwekkend. Naast heel veel vliegtuigen hadden zo ook een ruimte tentoonstelling met de originele capsule van de Apollo 9.

In een speciale "kinderruimte" kon je nog wat leuke foto's knippen:

Wij hebben toch bijna drie uur in het museum rond gehangen. Toen waren onze foto's klaar:

In Balboa park is er een UN house. Hierbij staan vijftig huisjes van de lidstaten. Op zondag zijn de huisjes open en presenteert elk land zich. Dit is min of meer een vakantiebeurs.
Er is een Duits, Frans, Spaans huis, maar ook Schots, Irans en zelfs een Iers!!! huis. Voor Turkije was een tent opgezet. Wij op zoek naar het Nederlandse huisje, echter geen huisje, caravan, tent of zelfs een kleedje. Geen Nederlandse lekkernijen dus: stroopwafels, rookworst.

Enigszins teleurgesteld reden wij weer naar huis. Tijd voor een lobby actie?

Slow Zoo

We hebben een abonnement op de San Diego Zoo, echter ik was daar nog nooit geweest. Daarom ben ik zondagmiddag met Jelle hier geweest.
Menigeen heeft al lyrisch over San Diego Zoo geschreven, maar dit is echt een mooie dierentuin. Ze hebben er paden over meerdere niveau's langs de dieren. Omdat we zondag toch de tijd hadden, hebben we eens rustig gekeken hoe Mr. Turtle, ook op zijn gemak, zijn toeschouwers gadesloeg.

Dat kostte ongeveer een half uur.

Nog even gekeken naar de zeeleeuwenshow. Dit was echter een beetje een aanfluiting. De eendjes wilden niet door eenkattenluikje naar binnen en bleven vrolijk kwakend op het podium staan. Na vijf minuten kregen ze met twee mensen met rammelende voerbakken en wat zachte dwang, de eendjes door de inmiddels volledig geopende deur naar binnen. Dat wordt dus duidelijk straftraining.

Daarna in sneltreinvaart langs de nijlpaarden, apen, panda's. Ze een aantal loopbanden. Aan de andere kant van het park is een station van een kabelbaan: "de Skifari" waarmee je weer terug kan naar de ingang. Hier heb je een prachtig uitzicht over Balboa park en downtown.

De volgende keer wellicht een verhaal over de naakte molratten. Vandaag lagen ze te slapen.

Brown bags

Zaterdagmiddag hadden we afgesproken om met de gezinnen van de collega's te picknicken in het Scripps Ranch Community Park. Omdat dit een openbare gelegenheid is waar ook kinderen zijn, mag je hier niet openlijk alcohol. Maar de alcoholminnende Amerikaan heeft hier ook een maas in de wet gevonden: De Brown Bag.

Thijs, de drank fourageur had naast een krat Corona bier ook gezorgd voor bruine papieren zakken. Zo stonden wij dus met ons flesje bier verborgen in een bruine zak stiekem in het openbaar te drinken.

Is dit bier of is het gewoon een bruine zak?

Pas toen het echt helemaal donker was gingen we naar huis (7 uur).

Sea to Sea trail

Van de buurman hadden we gehoord dat er een mountainbike trail liep van onder de Highway 15 tot aan het strand naar het westen  en een heel eind in het binnenland in het oosten. Dat wilden we wel eens proberen. Om te beginnen, naar het westen.

En wat blijkt. Midden in de stad ligt een prachtig natuurgebied. Het pad slingert door een canyon er ligt een kreekje in het dal dat regelmatig wordt gekruisd met een brug. Soms zie je huizen staan aan de rand van de canyon, maar voor de rest heb je geen idee dat je in de bebouwde kom bent.

En Nicole.... Je struikelt er bijna over de caches. Zoveel, je weet niet waar je moet beginnen.

Afstand van ons huis tot de trail: 3 km. We zullen er vaker komen

Ramona en Julian

Wie bij Ramona denkt aan het liedje van de "Blue Diamonds" of een kroeg in Eindhoven, het is ook een plaats vlakbij San Diego.

De wereld is hier compleet anders. De "highway" naar Ramona is een tweebaans weg slingerend door de bergen. De stad ligt zelf in een dal omringd door ranches en droge gele weiden. De stad komt zo uit een cowboy film.

We vielen met onze SUV een beetje buiten de boot. Bijna iedereen had een 4x4 pickup, met meestal dubbellucht achter

Na Ramona zijn we doorgetrokken naar Julian. Dit ligt 22 mijl verder het binnenland in tussen de bergen. Julian is een oud goudzoekers dorpje dat, nadat het goud op was, zich helemaal hoeft toegelegd op appelteelt en taart. Het is heel toeristisch en het zag er ook zwart van de mensen.

De plaatselijke "toneelclub" voerde een stukje op, op een parkeerplaats. Ze hadden kleding aan uit de 19de eeuw en gebruikte echte pistolen met losse flodders.

In Julian moet je appeltaart met Ice cream eten.

De terugweg naar huis zijn we nog even gestopt bij een Pumpkin farm. Een gelegenheidsboerderij waar ze pompoenen verkochten voor Halloween.

Ze hadden ook een dierenweitje met wat paarden, een stier en "boergeiten".

Er liggen nu vijf pompoenen bij de voordeur. Wie wil er nog pompoensoep?

Halloween deel II

Heel Amerika raakt langzaam in de ban van Halloween. Dit betekent dat de winkels vol liggen met spoken, geraamtes, tovenaars. Scholen organiseren verkleedfeestje (only decent clothes are allowed, no cleavage or weapons)

Mensen versieren hun huizen:

Extreme Halloween

Harm was zaterdag een dag bij William en Alma en hij heeft daar een pompoen gesneden.

Dit is iets "onschuldiger" dan de levensechte pop die wij in de winkel zagen, waarbij bloed uit zijn mond liep regelrecht in zijn "open gewerkte" buik. Wellicht een kwestie van smaak.

Boogie boarden en haaien !!

Zaterdag wilde Jelle graag naar het strand om te boogie boarden en wij wilden graag wandelen. Deal was snel gemaakt. We gingen naar Torrey Pines waar en strand en een natuurreservaat is. Jelle kon op het strand lekker zijn gang gaan terwijl wij een stukje konden lopen.

Zo gezegd zo gedaan, totdat Jelle ineens belde ... Hij was zich wezenloos geschrokken. Er was een vin  op een meter of dertig van hem vandaag. Nog nooit was hij zo snel uit het water gekomen. En hij zag nog steeds vinnen.

En inderdaad, er waren vinnen. Gauw foto's maken en als je inzoomt op de foto, dan zie je een groep dolfijnen langs de kust zwemmen.

Later zagen wij nog meer groepen langs de kust op en neer zwemmen.  Er gaat momenteel een koude golfstroom langs de kust. Er zijn zelfs blauwe vinvissen gesignaleerd vlakbij het strand.

Jelle is nog een keer het water in geweest om toch even "met dolfijnen" te kunnen zwemmen.

Regen, regen, regen

Voor wie denken dat het hier een paradijs is, nou we hadden de hele dag regen in San Diego. Niet een buitje, maar miezerige (Nederlandse) regen.
Dan blijkt ook dat de wegen niet voor dit weer zijn gemaakt. Plassen op de snelweg, belijningen zijn onzichtbaar, slecht zicht door al het opspattend water. Het verkeer is meteen een chaos.

Hopelijk is het morgen beter, want dit weer verveeld heel snel.

San Francisco Flash visit

Ik was uitverkoren om samen met een Cymer collega een bezoek te brengen aan een bedrijf in San Francisco. Uitverkoren? Dat betekent dat je wekker om 4:15 !!! staat om vervolgens om 5:00 uur 's morgens te vertrekken naar San Diego Airport om de vlucht van 7:25 te halen.

Vliegen van San Diego naar San Francisco duurt iets langer dan een uur en is bijna hetzelfde als de bus, afgezien van de security checks en het wachten op de luchthaven. Je wacht bij de gate, vliegtuig komt aan en als de passagiers zijn uitgestapt, stappen de nieuwe passagiers in en vertrekt het vliegtuig weer.

In San Francisco stap je uit en loop gewoon naar de uitgang van het vliegveld. We gingen met de lokale metro naar het bedrijf dat zich ergens in de buurt van de bay bevond.

San Francisco is een compleet andere stad dan San Diego. Het is er druk, smalle wegen, dichtbevolkt, graffiti. Het heeft meer weg van New York, of Amsterdam.

Wat opvalt is de soms hele steile wegen. De wegen gaan niet zigzag de berg op, maar gewoon recht omhoog. Dat is dan wel veel korter, maar de hellingen zijn soms 35%.

Op de terugweg nog een snelle foto genomen. Ik zat bij het raampje.

Stroopwafels en Engels drop

De Trader's Joe, onderaan onze berg heeft zowaar stroopwafels en Engels drop. De stroopwafels zijn mini, maar het zijn stroopwafels, het staat er tenminste wel op.