Kennismaking met de buren
Wij hadden in Eindhoven bij de Xenos een aantal stenen klompjes met motief in nep Delfts blauw gekocht. Dat "Ik hou van Holland" spul. Freke heeft er een kaartje bij geschreven met onze namen en het geheel hebben we ingepakt in een folie met een mooie oranje strik erom.
Gewapend met de klompen gingen wij de Cul de Sac rond.
Onze eerste buren waren Indiaas en leefde al 32 jaar in de VS. Er woonde een oma, dochter, schoonzoon en kleindochter van 10. Toen wij aanbelden, was alleen de oma thuis. Zij heeft ons aan de praat gehouden totdat haar dochter en kleindochter kwamen, zodat wij hun ook konden ontmoeten. De schoonzoon was op zakenreis, maar moesten wij zeker ontmoeten al hij terugkwam.
In het huis daarnaast woonde een ouder stel. De man zat op dit moment in Afganistan. (Er zitten een hoop militairen in San Diego). De vrouw vond het zo leuk dat wij kwamen. In onze nuchtere Nederlandse ogen reageerde ze heel overdreven. Onze jongens werden er verlegen van.
Naast de enthousiaste vrouw woonde een opa, oma, schoonzoon, dochter en kleindochter. Het lijkt hier meer voor te komen dat hele families bij elkaar wonen.
Huis daarnaast woonde een gepensioneerde militair met zijn vrouw. Militairen kunnen na 20 jaar dienst met pensioen hier. Na zijn diensttijd is hij headhunter geweest en kende hij Cymer
Helaas woonden er geen mensen met kinderen van de leeftijd van Gijs en Jelle in onze Cul de Sac. Ze zijn wel in de buurt. We hebben er een paar gezien.
Mensen zijn vriendelijk en altijd bereid voor een praatje. "If you have questions or need help, give a call". Ze stelden het op prijs dat wij even langs gingen om ons persoonlijk voor te stellen.
Inmiddels was het weer 18 uur. Tijd om de eten. De rest komt nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten