Dit ligt nog een kilometer of 30 voorbij Julian (zie een eerdere blog). De laatste kilometers duren echter het langst. Hierbij moet een bergketen worden doorkruisd. Een leuke rit.
Endless road met de bergen in het verschiet
Achter de bergketen ligt dan de woestijn met in het midden een Oase: Borrego Springs.
Borrego Springs zou zo Radiator Springs uit de film Cars kunnen zijn. Een rechte asfalt weg. Een aftandse garage en voor de rest caravans met verzamelde rotzooi er om heen. De temperatuur is ideaal in de winter: 23 graden Celcius en droog ! ('s zomers 45)
In het bezoekerscentrum hebben we geleerd dat het landschap is ontstaan in een heel grijs verleden. Nog sterker, hier ligt de modder die miljoenen jaren geleden vanuit de Grand Canyon is gespoeld. Wat dan overblijft is een plat droog stuk zandgrond te midden van bergen.
De bergen lijken uit de vlakte omhoog te komen.
De vegetatie bestaat uit cactussen, bomen met prikkels en (het lijken wel) dode struiken.
's Nachts werden wij wakker van getik buiten. Het duurde even voordat we realiseerden dat dit regen was. We beginnen te wennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten