Tot nog hadden wij nog geen succes gehad in het vinden van een dokter. Een bedrijf zou ons hierbij helpen, maar had nog geen lijst met praktijken doorgegeven. Wij hen bellen, ze zijn tenslotte 24/7 bereikbaar. Bereikbaar waren ze wel dus, maar geen hulp. Maandag waren wij de eerste.
Daar zaten we dus op zondagmorgen op zoek naar een dokter.
Gelukkig bracht collega Martijn een een oplossing. Hij had inmiddels ervaring op gedaan met de medische wetenschap in de US en gaf ons het telefoonnummer van een kliniek die in het verzekeringspakket zat. SHARP.
SHARP bleek meer een soort mini ziekenhuis of polikliniek dan een huisarts en zij hadden meerdere centra in San Diego en zowaar een met emergency.
Na een telefoontje kwamen we daar terecht. Toen kwam de puzzel van de verzekeringen. De summiere documentatie van ASML was onvoldoende om te bepalen wat er in het pakket zat, maar daar was mijn Social Security Number. Toen gingen de deuren open. Wij werden met alle egards behandeld. Schijnbaar hebben wij een goede verzekering. De zuster kwam, en informeerde wat de klachten waren. Vervolgens zaten wij 45 minuten in een ziekenhuiskamertje te wachten.
Toen kwam de dokter. Hij lachte, keek in het oor: "Ah too much surfing". Receptje en met 1 minuut was hij klaar.
Recept voor oordruppels opgehaald bij de Pharmacy. Deze hebben ze hier veel en zijn altijd open. We konden gaan druppelen.
Inmiddels is het dinsdag en Jelle voelt zich weer beter. Hij mag echter een week niet zwemmen van de dokter.
Jelle, fijn dat de oorpijn over is. Jammer dat je nog niet mag zwemmen.Als je het hoofd boven water houdt worden de oren toch niet nat?
BeantwoordenVerwijderen